Δαρβίνος και δικομματισμός

Είναι πραγματικά εκπληκτικό πως μία επιστημονική αλήθεια, μπορεί και σχετίζεται και περιγράφει τόσο ακριβώς τον σημερινό, πολιτικό παραλογισμό.
Η δαρβινική, δηλαδή η φυσική, αβίαστη και απαραίτητη εξέλιξη του δικομματισμού ως σύστημα, απαιτούσε μετά από την παταγώδη αποτυχία των εκλογών του Σεπτεμβρίου να υπάρξει μία μεγάλη εσωτερική αλλαγή, έστω ανανέωση του ηττημένου. Αυτή είναι και η μοναδική διέξοδος όταν η ήττα και η αποτυχία είναι τόσο μεγάλη και οδυνηρή και μάλιστα από τουλάχιστον μέτριο αντίπαλο. Όταν μιλάει όμως κανείς για αλλαγή και ανανέωση, προφανώς δεν εννοεί μόνο την a priori αλλαγή προσώπων αλλά ριζική και ριζοσπαστική αλλαγή λειτουργίας θεσμών και οργάνων.
Το ιστορικό λάθος στο ΠΑΣΟΚ είναι ότι πολλοί είδαν (και ακόμη βλέπουν) αυτή την αλλαγή ως μία αλλαγή βάρδιας. Έχουν ήδη πειστεί, ή ακόμα χειρότερα έχουν ήδη συμβιβαστεί και βολευτεί με την ιδέα της αντιπολίτευσης και απλά δεν ήθελαν να αλλάξουν την βάρδια του υπαλλήλου που θα κρατάει το μαγαζί. Είναι αλήθεια ότι για κάποιον μέτριων ικανοτήτων, υπέρμετρα φιλόδοξο, το να φτάσει να είναι αντιπολίτευση και στέλεχος αντιπολίτευσης είναι πολύ μεγάλη προσωπική επιτυχία. Μπορεί όμως ακριβώς αυτός ο κάποιος να αναλογιστεί τις ιστορικές ευθύνες που έχει ο χώρος που εκπροσωπεί;
Τι συμβαίνει όταν κάποιος πάει να αντιταχθεί στην φυσική εξέλιξη των γεγονότων; Πως το ΠΑΣΟΚ προσπαθεί να ανατρέψει (ή έστω να αντιταχθεί προς το παρόν) στην δαρβινική εξέλιξη του δικομματισμού; Μία τέτοια προσπάθεια είναι σίγουρο ότι δημιουργεί παρενέργειες, αντιδράσεις που οδηγούν σε μορφώματα και μεταστάσεις. Όταν δύο από τα επικρατέστερα είδη παλεύουν (κατάσταση απόλυτα φυσιολογική) και το ένα χάνει έδαφος, οπισθοχωρεί, δεν μπορεί να επικρατήσει, όλοι περιμένουν το φυσιολογικό ένστικτο του ηττημένου να ενεργοποιηθεί, να οδηγήσει σε περισυλλογή, εσωστρέφεια, αλλαγή τακτικής αντιμετώπισης του αντιπάλου και ρίξιμο ξανά στη μάχη. Το είδος προς εξαφάνιση ΠΑΣΟΚ όμως, διόλου ασχολείται με όλα αυτά. Προτιμά να επιμένει στην ίδια αποτυχημένη τακτική περιμένοντας τον αντίπαλο να αλλάξει.
Και φυσικά μέσα σε αυτή την κατάσταση αβεβαιότητας, ο Δαρβίνος το είπε, αναπηδούν νέα είδη γεμάτα όρεξη για ζωή και μάχη. Η φύση εκδικείται.

Σ. Γ., 15 Μαρτίου 2008